Monday, November 1, 2021

History of Nilgiris


The history of Nilgiris dates back to eleventh and twelfth century. The Nilgiris was first mentioned in Silapathikaram. The Nilgiris was part of the Kingdoms ruled by most of the rulers of South India viz. the Cheras, the Cholas, the Pandiyas, the Rashtrakutas, the Ganges, the Pallavas, Kadambas and the Hoysalas. The illustrious king of Hoysalas Vishnuvardhana (A.D. 1111-1141) had conquered Nilgiris and turned the Nila mountains into a city.

Modern Period

The Nilgiris was part of the Vijayanagar Kingdom from 1336 to 1565. After its fall in 1565 the rulers of Mysore gained control over the Nilgiris. Later it came under the rule of Hyder Ali and Tipu Sultan (1760 to 1799). The Nilgiris was ceded to the East India Company in 1799 by a Treaty of Srirangapattanam. However, this beautiful mountainous region was unknown to the British until 1818.

It was John Sullivan, an Englishman and Collector of Coimbatore, who was destined to have a greater cultural impact on the Nilgiri hills than any other single person, Indian or European. He had a strong love of Nature and a propensity for Agriculture and Gardening. He was the first European official to build a house and settle there.


The pivotal Ooty Lake is a construction of Sullivan. The lake was formed damming the small streams around the place for irrigation purposes. Now the Lake still survives as the most popular tourist attraction of Ooty. Sullivan also introduced better agricultural practices in the surrounding areas and among the locals. He also introduced teak and chinchona tree plantations that are still an inevitable part of Ooty’s agricultural economy. He introduced tea and many European varieties of wheat and barley, hence changing the social and economical face of Ooty.

Slowly the city was uplifted to have a semblance to Old England. Club Houses, Riding stables , kennels,  churches and summer cottages of civil servants and Maharajas came to Ooty, completely revamping the way the city looked. The year 1891 saw the commencement of construction of Nilgiri Railways. The Conoor-Frenhill Railway was complete by 1907 under South Indian Railways that purchased the line and assumed the charge of construction.

He introduced a number of old varieties of plants from Europe and South Africa which form part of the Nilgiris flora today. He is responsible for developing the Nilgiris and Udhagamandalm in particular.

The Ootacamund is well brought out by Lord Lytton, Governor-General of India who visited the hills in September 1877. He loved the rainy and muddy road in Ootacamund.

Although there are no known records of the place coming under any kingdom, probably because of the tremendous forest cover that spreads across the entire region making it totally inaccessible to any outsider, there are traces of a cave hideout built by the king of Mysore Tipu Sultan in the region. This suggests that the kingdom of Mysore had probably extended its boundary to cover Ooty and the surrounding areas as well and used this place as a possible hideout, in case they were outrun by enemies. The impenetrable Western Ghats have a major role to play in the place remaining undiscovered for a long time in history.

The forests fabled for the different variety of flora and fauna made it absolutely impossible for anyone to travel through them in the past. All this changed when the British came and started their development activities and thus gave us this wonderful place to visit and enjoy.

Friday, October 29, 2021

நீலகிரி மாவட்டத்தின் வரலாறு




மலைகளும், மலை சார்ந்த இடங்களும் கொண்ட பழங்குடியினரின் வசிப்பிடம் நீலகிரி. நீலகிரி மலையில் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ள இந்த குறியீடு(labyrinth symbol), உலகம் முழுக்கவும் இருக்கின்ற பல தொன்மையான வரலாற்றுக்கு முந்தைய நாகரீகங்களிலும் இருந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கதுஇது எத்தியோபியாவில் ஆட்சி செய்த பேரரசி ஷோபாவைப் பற்றிய குறிப்புகளிலும் உள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

கி. பி. 10 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து இப்பகுதிகளை கங்கர்கள், கடம்பர்கள், ஹொரளர்கள், நாயக்கர்கள், மைசூர் அரசர்கள், கேரளவர்மா முதலியோர் இப்பகுதிகளை ஆண்டதற்கான வரலாற்று ஆதாரங்கள் உள்ளன.ஹொரள மன்னன் தன்னாயகா நீலகிரி கொண்டான் என்ற சிறப்புப் பெயரோடு ஆண்டதாக கூறப்படுகிறது.பதினோராம் மற்றும் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் சிலப்பதிகாரத்தில் நீலகிரியை பற்றி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. தென்னிந்தியாவில் அதாவது சேரர், சோழர்கள், பாண்டியர்கள், ராஷ்டிரகூடர், கங்கர்கள், பல்லவர்கள், கடம்பர்கள் காலத்தில் நீலகிரிக்கு ராஜாக்கள் வந்து சென்றுள்ளதாக கூறப்படுகிறதுவிஷ்ணுவர்தனா காலத்தில் (கி.பி. 1111-1141) ராஜாக்கள்நிலா மலைகள்என அழைத்துள்ளனர். 1336 முதல் 1565 வரை விஜயநகர பேரரசின் ஒரு பகுதியாக நீலகிரி இருந்துள்ளது. 1565 இல் அதன் வீழ்ச்சிக்கு பின்னர் மைசூர் ஆட்சியாளர்களின் கட்டுப்பாட்டுக்கு நீலகிரி சென்றது. பின்னர் அது ஹைதர் அலி மற்றும் திப்பு சுல்தான் (1760 முதல் 1799) ஆட்சியின் கீழ் வந்தது. ஒரு ஒப்பந்தம் மூலம் 1799ல் கிழக்கு இந்திய வணிகக் குழுவிற்கு விட்டுக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. எனினும் இந்த அழகான மலைப்பகுதி 1818 வரை ஆங்கிலேயரால் அறியப்படாமல் இருந்துள்ளது. இதன்பிறகு கோவை மாவட்ட ஆட்சியராக இருந்த ஜான் சல்லிவன், நீலகிரியை உலகுக்கே அறிமுகம் செய்து வைக்க காரணமானார். 1819 ஆம் ஆண்டு கோவை ஆட்சியராக இருந்த ஜான் சல்லிவன் கோத்தகிரி வழியாக நீலகிரிக்கு வந்தார். தற்போதைய கன்னேரிமுக்கு பகுதியில் இவரது இல்லம் நினைவு சின்னமாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. ஆங்கிலேயர் இப்பகுதிகளை ஆளத் தொடங்கிய பின்னரே பல நகரங்களும் வசதிகளும் பெருக ஆரம்பித்தன. ஆங்கிலேய கவர்னர் 1829 இல் உதகைக்கு விஜயம் செய்தார். அவர் வருகைக்கு முன்பே சல்லிவன் என்பவர் முயற்சியில் கூடலூர் பகுதி வளர்ச்சியடைந்திருந்தது. 1830இல் ஜேம்ஸ் தாமஸ் கோவை மாவட்ட ஆட்சியராக இருந்தபொழுது, நீலகிரி மாவட்ட மலைகளில் பெரும்பகுதி, கோத்தகிரியை தவிர்த்து, மலபாரில் இணைக்கப்பட்டன. 1831-32இல் அவலாஞ்சி, சிஸ்பாரா, குந்தா, பகுதிகளில் சாலைகள் கேப்டன் முர்ரே என்பவரின் தலைமையில் போடப்பட்டன. 1832ல் சர்ச் மிஷனரி ஒன்றை தோற்றுவித்து ஆங்கிலேயப் பள்ளி ஒன்றும் கட்டப்பட்டது. 1868 ஆம் ஆண்டுச் சட்டம், நீலகிரி மாவட்டத்திற்கு தனி மாவட்ட ஆட்சியரை நியமிக்கும் அதிகாரத்தை வழங்கியது.1893இல் ஆக்டர்லோனி பள்ளத்தாக்கும், 1877இல் வயநாடு பகுதியில் தென்கிழக்குப் பகுதியிலும் நீலகிரி மாவட்டத்துடன் இணைந்தன.

நீலகிரி இதன் இயற்கை அழகு மற்றும் இனிமையான காலநிலையின் காரணமாக ஐரோப்பியர்களை கவர்ந்த இடமாக இருந்தது. 1818 ஆம் ஆண்டு அப்போதைய கோயம்புத்தூர் மாவட்ட அட்சியர் ஜான் சுல்லிவன் அவர்களின் உதவியாளர்கள் திரு விஸ் மற்றும் கிண்டர்ஸ்லி ஆகியோர் ரங்கசாமி சிகரத்தில் உள்ள கோத்தகிரி என்னும் இடத்தை கண்டறிந்தனர். கோயம்புத்தூர் மாவட்ட ஆட்சியர் ஜான் சுல்லிவன் அவர்கள் இந்த இடத்தின் மீது மிகுந்த ஆர்வமாக இருந்தார். 1819 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 31 ஆம் தேதியன்று அவர் தனது குடியிருப்புகளை அங்கு நிறுவியதோடு, வருவாய் சபைக்கும் அறிக்கை செய்தார்.

நீலகிரி என்பது நீல மலை ஆகும் (நீல நீலம் மற்றும் கிரி மலை) இந்த பெயரைப் பற்றி முதல் குறிப்பு சிலப்பதிகாரத்தில் காணப்படுகிறது. மலைப்பகுதிகளை சூழ்ந்து கொண்டிருக்கும் குறிஞ்சி பூவின் ஊதா பூக்கள் மலரும் காலப்பகுதியில், மலைகளின் அடிவாரத்தில் வாழும் மக்கள், நீலகிரி என்ற பெயரைக் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.

1789 ஆம் ஆண்டு நீலகிரி பிரிட்டிஷ் அரசிடம் கொடுக்கப்பட்டவுடன், நீலகிரி கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக மாறியது. 1868 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் நீலகிரி கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்திலிருந்து பிரிக்கப்பட்டது. ஜேம்ஸ் வில்கின்சன் பிரிக்ஸ் நீலகிரியின்  ஆணையராக பொறுப்பு ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் 1882 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் நீலகிரி மாவட்டத்தை அமைத்தார் பின் ஆணையர் இடத்தில் ஒரு ஆட்சியர் நியமிக்கப்பட்டார். 1882 ஆம் ஆண்டு  பிப்ரவரி மாதம் 1 ஆம் தேதி, ரிச்சர்ட் வெலெஸ்லி பார்லோ நீலகிரி மாவட்டத்தின் முதல் ஆட்சியர் ஆனார்.

மாவட்டத்தின் புவியியல் இடம்

நீலகிரி ஆனது  MSL க்கு 900 முதல் 2636 மீட்டர் உயரத்தில் அமைந்துள்ளது. அதன் அட்சரேகை மற்றும் நீள அளவுகள்  185 கி.மீ. (அட்சரேகை: 76.0 E முதல் 77.15 E வரை)  130 கி.மீ (அட்சரேகை: 10 38 WP 11-49N). நீலகிரி மாவட்டம் ஆனது வடக்கே கர்நாடகா மாநிலமும், கிழக்கே கோயம்புத்தூர் மற்றும் ஈரோடு மாவட்டமும், தெற்கே கோயம்புத்தூர் மாவட்டம் மற்றும் கேரளா மாநிலமும், மேற்கே கேரளா மாநிலமும் எல்லைகளாக கொண்டுள்ளது. நீலகிரி மாவட்டத்தில் நிலப்பகுதி ஆனது உருளும்  மற்றும் செங்குத்தானது. 60% பயிரிடக்கூடிய நிலப்பகுதியில் 16% முதல் 35% வரை சரிவுகளில் உள்ளது.

மாவட்ட நிர்வாகம்

நீலகிரி மாவட்டத்தில் 3 வருவாய் கோட்டங்கள், 6 வருவாய் வட்டங்கள், 4 ஊராட்சி ஒன்றியங்கள், 88 வருவாய் கிராமங்கள், 15 வருவாய் ஃபிர்காக்கள், 35 ஊராட்சிகள் மற்றும் 11 பேரூராட்சிகள் உள்ளன.

 

Tuesday, October 26, 2021

Botanical Garden Ooty

 The Government Botanical Garden is a botanical garden in Udhagamandalam, near Coimbatore (Ooty), Tamil Nadu state, India laid out in 1848. The Gardens, divided into several sections, cover an area of around 55 hectares and lie on the lower slopes of Doddabetta peak.The garden has a terraced layout. It is maintained by the Tamil Nadu Horticulture Department.

It ascends the slopes of the hill at an elevation of 2250–2500 meters above Mean Sea Level. The garden enjoys a temperate climate, with an average rainfall of 140 cm, the most of which is received during the southwest monsoon, with frosty nights from November to February. The maximum and minimum temperatures are 28°C and 0°C respectively.


History

The Government Botanical Garden, Udhagamandalm was established in 1848. Its architect was William Graham McIvor.[7] The Marquis of Tweedale prepared the initial layout during the late 1840s. The gardens were established by a subscription of Rs 3 per month amongst the European residents for the purpose of supplying vegetables at a reasonable cost. During the time that Ootacamund was under British control, considerable cultivation of vegetables for the market was carried on by the European settlers and others. Captain Molyneux of the 2nd European Regiment managed the vegetable cultivation. The subscribers received vegetables free of cost. But this arrangement did not work out and in early 1847, a fund was raised by means of donations and subscriptions with a view to forming a horticultural society and a public garden.

There were very few horticulturists at that time. Seeds and saplings were not available locally but were available in nearby jungles. It was proposed to establish a public garden. For this purpose, a wood was selected between Lushington Hall (the Present Hebron School) and General Sewell’s Property (the present Raj Bhavan). Shortly after the formation of the society, the committee requested state aid for providing a scientific and practical gardener and funds to meet his salary. This suggestion was accepted and Mr.W.G.McIvor from the Royal Botanic Gardens, Kew was sent to Ootacamund by the East India Company. He arrived in March 1848, converted the upper portion, which was a forest, and the lower portion, which was a swamp, into a beautiful garden. He submitted a report at the end of 1848 to the East India Company in London.[8] He took ten years to complete the layout of the Garden.

Collections

The Gardens have around a thousand species, both exotic and indigenous, of plants, shrubs, ferns, trees, herbal and bonsai plants.[9] In the centre of the Gardens lie a fossilized tree trunk estimated to be 20 million years old. The Gardens consist of several lawns with flowering plants, ponds with lilies, beds of flowers and ferns laid out in an Italian style, several plots of flowering plants, a variety of medicinal plants.


Sections

The present Botanical Gardens are divided into 6 sections namely Lower Garden, New Garden, Italian Garden, Conservatory, Fountain Terrace and Nurseries.[2][5]


Lower Garden

The lower garden comprises the entrance and the lower lawns. The entrance of the garden leads into an extensive lush green lawn of Kikiyu grass (Pennisetum clandestinum) which is known for its springy vigour.[6] A fern house with 127 species of ferns is situated on the left along the road leading to Raj Bhavan amidst another expanse of lawns and historic gatehouses. The prime attractions in this section are the carpet-bet design of the map of the Indian Union laid out with selective plants and the fossil trunk of 20 million years old, erected on a pedestal.[10]

Tree species of botanical interest such as Hymenosporum flavum, Cordyline australis, Cedrus deodara, Cupressus funebris, Araucaria bidwillii, Cupressus macrocarpa, Cryptomeria japonica, Eucalyptus maculata, Eucalyptus citriodora, Salix babylonica, Salix heterophylla, Podocarpus taxifolia, Dracaena lanuginosa, Pinus patula, Rhododendron arboreum, Quercus montana, Quercus cerris, Quercus serrata, Quercus griffithii, Quercus ilex, and Magnolia grandiflora can be seen alongside the lawn.

New Garden

The New garden developed recently, comprises the area between the front garden and the crescent-shaped pond at the bandstand. This section consists of:

A rose garden with three hundred varieties of hybrid tea roses, Floribunda and Polyanthas rose varieties.

A large number of flowerbeds are designed to match the slopes and contour of this area.

Carpet-bed emblems of the Government of Tamil Nadu and the Government of India.

Natural ponds with aquatic plants.

Important tree species such as Taxodium mucronatum, Pieris ovalifolia, Juniperus virginiana, Eucalyptus eugenioides, Pinus wallichiana, Photinia lindleyana, Pinus canariensils, Ginkgo biloba, Araucaria cunninghamii and Cupressus lawsoniana are planted all over the section.

Italian Garden

This garden was first laid out by Italian prisoners of World War I, who were shifted to Ooty. They were placed under the control of the Military station in Ootacamund. Asters, ageratum, balsam, begonia, petunia, pansy, phlox, cosmos, zinnia and perennial flowers like salvia, delphinium, larkspur, and dahlia are the main attraction in this garden.

The informal landscape of the garden from the entrance, merge into the formal fashioned beds laid out in an Italian pattern, surrounding the centrally situated octagonal bandstand. This part of the garden looks attractive with several varieties of colourful annuals. In the foreground, is a crescent-shaped lily pond for growing several varieties of aquatic plant species. The tree species grown in this part of the garden are Prunus cerasoides, Saurauja nepaulensis, Grevillea hilliana, Aesculus punduana, Pinus sabineana, Cupressus torulosa, Syncarpia glomulifera, Pinus roxburghii, Albizzia julibrissin etc.[10]

The Conservatory

The public conservatory was constructed in 1912 with the objective of grouping various flowering plants. Colourful annuals and perennials like Cineraria, Schizanthus, Calceolaria, Balsam, Cyclamen, Gloxinia, Tuberous begonia, Coleus, Geranium, Chrysanthemum, Primulas, Tydea, Achemenes etc., find a place in this conservatory.

The bog garden lies towards the east of this conservatory and forms an adjunct to provide a good site for marsh loving plants such as the Weeping willow, Hedychium, Arum, Hydrangea etc.

The Nurseries

The nurseries which are about 300 feet above the lower lawns, consist of eight glass-houses and a series of terraces for introduction and breeding of exotic plants. The glass-houses are utilized for growing Begonias, Ferns, Cacti, Succulents, Orchids and Bulbous plants for providing a continuous supply of potted plants to be grouped periodically in the conservatories. The terraces are utilised for growing plants for cut flowers, seed and also for trial purposes.

The Flower Show

The first Flower Show was organised in the year 1896 by the Chairman of Nilgiris Agri-Horticultural Society, Mr.J.H.Tremenhere, the then Collector of Nilgiris. The Government has taken over the flower show from the Nilgiris Agri-horticultural society in 1980 by forming a committee called the Nilgiris Flower and Fruit Show Committee. The flower show attracts about 150,000 tourists each year from all over the world.

The flower show is held for two days. The inauguration of the show is held on the first day and on the second day, prizes are distributed to winners of various competitions held in connection with flower show. About 250 exhibitors participate in different categories on the day of flower show. Several government departments and voluntary agencies also display their activities for the benefits of the flower lovers and tourists.

More than 50 varieties of potted plants, 150 varieties of cut flowers, various kinds of tropical and temperate vegetables and tropical and temperate fruits are exhibited by the competitors. The Floral decorations, Indian and Japanese flower arrangements, Vegetable carving, Flower Rangoli, Bonsai etc., are the major attractions during the show days. The exclusive cut flower stalls from large private and public gardens are also an attraction during the show days. 59 rolling cups, 250 cups and cash prizes are awarded to the best competitors and exhibitors.

A garden competition is also held involving Estate Gardens, Private Cottage Gardens, Public Gardens and various other categories of gardens, to create greater awareness among flower growers.[11] On an average, about 200 gardens compete in the event. Garden competition is held prior to the flower show and best gardens are awarded prizes and cups.

The Fossil Tree Trunk

The fossil tree trunk displayed in the garden is from 20 million years old. Trees carried by rivers and deposited in inland lakes were transformed with replacement of the woody matter by silica give rise to fossil tree trunks (see Polystrate fossil). The fossil tree was presented by the Geological Survey of India, from the National Fossil Park, Tiruvakkarai, South Arcot district, Tamil Nadu.

Arboretum

Arboretum is defined as living collections of trees and other woody plants. The area of the arboretum is 1.58 ha. which was established during the year 1992 and maintained by Department of Horticulture with Hill Area Development Programme funds and it is situated near the lake, Udhagai. It was established with an aim of conserving native and indigenous trees. The micro watershed area leading to ooty lake was neglected and the feeder line feeding water to Ooty was contaminated with urban waste and agricultural chemicals. The area is the natural habitats of both indigenous and migratory birds. to conserve flora and fauna of the Nilgiri, the area was developed into the Arboretum. During the year 2005-2006, it was rehabilitated by the funds provided by the Hill Area Development Programme to the tune of 12.50 lakhs by providing permanent fencing, food path and other infrastructure facilities. Various indigenous and exotic tree species of are grown in arboretum and conserved. About 80 trees have been planted in the arboretum. The different type of tree species planted in arboretum are Alnus nepalensis, Calistemon lanceolatus, Cupressus macrocarpa, Eugenia apiculata, Hypericum hookerianum, Podocarpus elongata, Populus deltoides, Quercus macrocarpa, Salix babylonica, Taxodium mucronatum, and Prunus pissardii.

In order to add some more species to the arboretum the following tree species were also planted: Celtis tetrandra, Dillenia pentagyna, Elaeocarpres ferrugineus, Elaeocarpres oblongus, Evodia lunuankenda, Glochidion neilgherrense, Ligustrum perrotetti, Litsaea ligustrina, Litsaea wightiana, Meliosma arnotiana, Meliosma wightii, Michelia champaca, Michelia nilagirica, Pygeum gardneri, Syzygium amothanum, Syzygium montanum, Alnus nepalensis, Viburnum erubescens, Podocarpus wallichianus, Rhodomyrtus tomentosa, Rapanea wightiana], Ternstroemia japonica, Microtropis microcarpa, Psychotria congesta, Photinea notoniana, Cedrela toona, Symplocos cochinchinensis, Elaeocarpus ganitrus, Platanus orientalis, Jacaranda mimosaefolia, and Magnolia grandiflora


History of Nilgiris

The history of Nilgiris dates back to eleventh and twelfth century. The Nilgiris was first mentioned in Silapathikaram. The Nilgiris was par...